Ακόμα και αν το όραμα κάποιου είναι να ανακαλύπτει μέρα με τη μέρα ποιος είναι ο σκοπός της ύπαρξης του, δεν παύει παρόλο αυτά να είναι ένα όραμα. Μέσα σε αυτό τον ευρύτερο σκοπό είναι και η εξέλιξη των σχέσεων μας. Σε προηγούμενο άρθρο, παρουσιάζεται πολύ σύντομα η άποψη ότι είμαστε ο μέσος όρος των 6 ανθρώπων που μας περιβάλλουν. Με την πάροδο της καθημερινότητας δυστυχώς τείνουμε να ξεχνάμε πόσο μεγάλη είναι η επιρροή που ασκούν σε εμάς. Επιπροσθέτως , ξεχνάμε την σημασία, του να είμαστε επιλεκτικοί με τους ανθρώπους που επιτρέπουμε να διεισδύσουν στην καθημερινότητά μας και κατ ’επέκταση στην ζωή μας.
Σημαντικό χαρακτηριστικό για να βαδίσει κανείς προς το όραμα αυτό, είναι να αναγνωρίζει τα “ σημάδια ”. Τι είναι όμως τα σημάδια αυτά; Δεν είναι παρά μικρά ή μεγαλύτερα γεγονότα , τα οποία μας “κρούουν τον κώδωνα” για αυτόν που έχουμε απέναντι μας.
Πολλές φορές όμως αγνοούμε την προειδοποίηση του κουδουνιού που χτυπάει ηχηρά.
Πόσες φορές έχουμε αγνοήσει “σημάδια” για ανθρώπους γύρω μας και συνεχίζουμε να τους έχουμε μέσα στη ζωή μας; Όταν είμαστε βαθιά μέσα στην κατάσταση οι συμπεριφορές αυτές θολώνουν την κρίση μας όντας σχεδόν αόρατες ‘ όταν όμως πάρουμε έστω και μια μικρή απόσταση από αυτές, ξαφνικά γίνονται απολύτως ξεκάθαρες. Ζούμε με την ψευδαίσθηση ότι η επιρροή που μας ασκούν είναι ελάχιστη, με την δικαιολογία ότι δεν τους βλέπουμε πολύ. Μπορούμε να «ταΐσουμε» το μυαλό μας με δικαιολογίες ή να τις αναπαράγουμε ακόμη και στην ίδια μας την παρέα.
Σχετικό άρθρο: Ποιος φταίει όταν θυμώνεις;
Από ένα σημείο και μετά, οι άνθρωποι που καθίστανται “επιβλαβείς” προς το συναισθηματικό μας πεδίο, δεν είναι ανάγκη να βρίσκονται στη ζωή μας. Φυσικά είναι στην ευχέρεια του καθενός να αποφασίσει αν θέλει να λάβει αυτήν την απόφαση. Η εμπειρία αυτή διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και εξαρτάται από τις περιστάσεις.
Επιπλέον, δεν σημαίνει ότι κυριαρχεί το μίσος, ή οποιοδήποτε άλλο αρνητικό συναίσθημα Από ένα σημείο και μετά η προσπάθεια για κατανόηση αντικαθίσταται από την κούραση και την αδιαφορία.
Από την άλλη μεριά, μπορούμε να είμαστε επιδραστικοί εκφράζοντας αυτό που μας ενοχλεί. Παράλληλα θα ήταν ωφέλιμη η προσπάθεια, να καταλάβουμε παρά να γίνουμε κατανοητοί και να δίνουμε ευκαιρίες σε ανθρώπους που το αξίζουν. Από την άλλη, δεν μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε τον ίδιο τρόπο, διότι δεν εξαρτώνται από τις ίδιες “μεταβλητές”.
Σε όλο τον πλανήτη είμαστε περίπου επτά δισεκατομμύρια άνθρωποι. Είναι λογικό να μην ταιριάζουμε με όλους. Ο χρόνος που δίνουμε σε άπειρες “δεύτερες ευκαιρίες”, μπορεί να δοθεί σε άλλους ανθρώπους. Ανθρώπους που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα, χωρίς κύριο μέλημά τους να μας κρίνουν βεβιασμένα.
Νομίζω ότι όλοι λίγο πολύ έχουμε στη ζωή μας ανθρώπους που μας κάνουν περισσότερο καλό παρά κακό. Μπορεί να συνεχίζουμε να τους κρατάμε (ή να τους επιτρέπουμε να βρίσκονται) κοντά μας είτε γιατί δεν καταλαβαίνουμε την αρνητική επίδραση που έχουν πάνω μας, είτε επειδή τους έχουμε συνηθίσει και δεν θέλουμε να προκαλέσουμε ένα ρήγμα (φαινομενικά) από το πουθενά. Αυτό που ίσως κάνει αυτό το άρθρο τόσο δημοφιλές, είναι ότι αυτού του είδος το πρόβλημα το βλέπουμε πολύ πιο ξεκάθαρα και ορθολογικά στους άλλους παρά στους εαυτούς μας, έτσι ίσως οι αναγνώστες θέλουμε να το μοιραστούμε με γνωστούς και φίλους μας είτε για να εκφράσουμε με ξεκάθαρα λόγια κάτι που εμείς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ούτε στον εαυτό μας, είτε για να τους ανοίξουμε τα μάτια αν ξέρουμε ότι αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα.
«Μπορεί να συνεχίζουμε να τους κρατάμε (ή να τους επιτρέπουμε να βρίσκονται) κοντά μας είτε γιατί δεν καταλαβαίνουμε την αρνητική επίδραση που έχουν πάνω μας, είτε επειδή τους έχουμε συνηθίσει» Yannis Freddy
Αν από τη στιγμή που γεννηθείς ακούς έναν ενοχλητικό ήχο όλη μέρα, ακόμα και όταν κοιμάσαι, καταλαβαίνεις ότι τελικά σε ενοχλούσε ο ήχος μόνο όταν σταμάτησε. Είσαι σίγουρος ότι δεν καταλαβαίνεις την αρνητική επίδραση; Είσαι σίγουρος ότι το έχεις συνηθίσει;